Deze fluitkikker heeft een wratachtige huid en lijkt daardoor een beetje op een pad. Net als veel andere kikkers hebben fluitkikkers een ‘kwaakblaas’: een soort blaas onder de onderkaak die als klankkast werkt. De fluitende lokroep is kilometers ver weg te horen en trekt soortgenoten aan. Dankzij hechtschijfjes aan hun tenen zijn fluitkikkers behendige bomenklimmers. Bij deze kikkers kom je geen kikkervisjes tegen: uit de eitjes komen meteen kleine fluitkikkers die verder groeien tot volwassen dieren.